Is het jou ook opgevallen dat het de laatste tijd zo druk is in de wei? Koeien maken ‘vreugdesprongen‘ omdat ze weer de wei in mogen na de lange winter. De lente brengt alles in beweging. Dat laatste geldt voornamelijk voor dieren en planten. Mensen daarentegen hebben in het voorjaar last van voorjaarsmoeheid (- Geeuw -). Zou het kunnen dat de term ‘voorjaarsmoeheid’ is bedacht door een mens die vermoeidheidsklachten kreeg na het observeren van dieren die zich uit de naad werken in het voorjaar? Denk maar aan de onophoudelijke zangpartijen, het ‘onrustig’ heen en weer gefladder en de rituele dans van vogels. Dit alles met als doel: het vinden van een partner om een nestje mee te bouwen. Het lijkt wel alsof alles springt, zingt, danst en sjanst in de lente. Bij mij rijst de vraag hoe onze geliefde huisdier: de hond, de lente ervaart.
Wat kan een hondenhart nog meer verlangen?….
Dat de domesticatie van de hond zo zijn voordelen heeft staat buiten kijf. Als hond weet je dat jou aan niets zal ontbreken omdat je een zorgzaam baasje hebt. Je wordt door je baasje naar een hondenschool gestuurd en als resultaat begrijp je jouw baasje beter dan ooit. Soms lijkt het zelfs alsof je de gedachten van jouw baasje kunt ‘lezen’. Op de hondenschool heb je geleerd dat de commando’s van jouw baasje altijd opgevolgd moeten worden. Jouw baasje staat immers aan de top van de roedel en weet altijd wat goed voor je is. Wanneer de lente is aangebroken maak je samen met jouw baasje extra lange wandelingen in het park. Zeg nou eens eerlijk: wat kan een hondenhart nog meer verlangen? Je leeft in volmaakte harmonie met jouw baasje totdat er op een dag een kink in de kabel komt…
Op een mooie lentedag ga je nietsvermoedend samen met jouw baasje, de zoveelste wandeling maken in het park. Plotseling zie je in het park de ‘teef van jouw dromen’ lopen. Als reu weet je niet wat jou overkomt… In één klap vergeet je alles wat je op de hondenschool hebt geleerd. Je gaat plotseling ervandoor terwijl jouw baasje jou naroept. Je komt tot de ontdekking dat er een moment is dat je, je hondenhart moet volgen. Je duikt het struikgewas in om aan het toezicht van jouw baasje te ontkomen. Je merkt dat je ‘creatief’ bent want dit heb je niet geleerd op de hondenschool. Je maakt een sprint en ga jouw droom achterna. Wanneer je in de buurt komt van de ‘teef van jouw dromen’ zie je dat ze aangelijnd en in gezelschap is van haar baasje. Jouw plan om samen met de ‘teef van jouw dromen’ weg te lopen en samen een ‘nestje‘ te bouwen valt in duigen. Je peinst: waarom, o waarom is het hondenleven zo oneerlijk?… Onze baasjes, bepalen alles in ons hondenleven. Onze baasjes bepalen wanneer we vrij rond mogen lopen, ze bepalen wie onze vrienden zijn, welke honden bij ons thuis mogen komen en bepalen zelfs met wie we een ‘nestje’ mogen bouwen. Terwijl je peinst springt de ‘teef van jouw dromen’ in de auto van haar baasje. Terwijl ze voorgoed uit jouw leven verdwijnt komt maar één gedachte bij jou naar boven: ‘Ik heb honger, ik ga maar weer op zoek naar mijn baasje want die heeft vast wat lekkers te eten.